در این مقاله قصد داریم راجب تکنولوژی دیجیتال صحبت کنیم؛ اصطلاحی که اغلب به صورتی ضعیف و یا مبهم درمقاله‌های تکنولوژی سفر تعریف می‌شود و به عنوان تکنیکی که باید در دیتابیس، شبکه‌های اجتماعی (سوشیال مدیا)، بازاریابی و یا استراتژی‌های شرکت‌های بزرگ به کار برده شود نادیده گرفته می‌شود. نیازی به بیان نیست که برای هر شرکت مسافرتی برنامه ریزی برای آینده بریا رزرو هتل، رزرو بلیط، رزرو تور داخلی و تور خارجی بدون درک مفهوم دیجیتال تا چه حد ریسک بزرگی است.
دیجیتال (Digital) یعنی چه؟
کشف این نکته که دیجیتال به معنای مفاهیم متفاوت زیاد برای افراد متفاوت است؛ (مثلا استراتژی دیجیتال، بازاریابی دیجیتال، کانال‌های دیجیتال، مشارکت دیجیتال و …) خیلی کار زمان‌بری نیست. برای اینکه ابهام را کمتر کنیم اجازه بدهید توضیح ساده‌ای بدهیم.
مبنای دیجیتالی کردن هرچیز طبقه‌بندی اطلاعات با استفاده از کامپیوتر است، به طوری که بتوان آن را نگهداری، ارسال، پردازش و خلق کرد. بر خلاف انسان‌ها، کامپیوترها تنها برنامه شماره گذاری شده را با دومقدار ۰ و ۱ شناسایی می‌کند. برای ارسال اطلاعات خاصی به کامپیوتر، مثلا وارد کردن یک کد ثبت نام، اطلاعات باید به صورت ۰ و۱ بیان شوند. این حرکتی مشترک است که تقریبا تمام افراد نامش را می‌دانند، بایت!
دیجیتال چگونه در صنعت گردشگری استفاده می‌شود؟
اطلاعات دیجیتال تنها به صنعت گردشگری محدود نمی‌شود، بلکه این اطلاعات برای شرکت‌های مسافرتی و همچنین مشتریان ضروری است- و این ضرورت از مدت‌ها پیش وجود داشته است. واضح است که دیجیتال چه تاثیر قوی و بلندمدتی بر روی سفر داشته است، هر باوری برای آینده صنعت بدون حساب کردن روی این تکنولوژی می‌تواند نابود شود.
اگر بخواهیم منصفانه صحبت کنیم، مفهوم “دیجیتال” در گذشته فراموش شده بود، به طوری که در دو، سه سال اخیر این فرضیه که تکنولوژی، مفهومی جدید در گردشگری است تبدیل به باوری مرسوم اما غلط شد. نگاه به نقش دیجیتال در تکامل تکنولوژی گردشگری نشان می‌دهد که این باور مرسوم فعلی کاملا نادرست است و مفهوم دیجیتال خیلی پیشتر به این صنعت وارد شده‌است.
در واقع تکنولوژی دیجیتال در اواخر دهه ۱۹۵۰ وارد این صنعت شده، علی‌الخصوص در حمل و نقل هوایی مانند هواپیماهای جت که در آن زمان سفر هوایی را سریعتر، امن‌تر و راحت‌تر کردند و منجر به ایجاد موجی بزرگ در حجم مسافر شدند. در ابتدا تکنولوژی در هر وسیله حمل و نقل هوایی استفاده می‌شد تا کامپیوترهای اولیه را برای اهداف اجرایی مثل برنامه ریزی خدمه پروازی، برنامه های پرواز، نگهداری و صندلی‌های قابل رزرو پرواز کنترل کند. طبقه بندی اطلاعات دیجیتال برای مدیریت صندلی‌های پرواز قدم بعدی بود: سیستم رزرواسیون کامپیوتری (CRS). امریکن ایرلاین (American Airlines) سیستم SABRE را در سال ۱۹۶۰ معرفی کرد و صنعت گردشگری دریافت چگونه اطلاعات دیجیتال که به قدرت کامپیوتری سیستم اصلی وصل شده است، می‌تواند تمایل رزرو پرواز و درآمد از راه بلیط آنلاین را افزایش دهد.
در حالی که سیستم رزرواسیون کامپیوتری (CRS)، تکنولوژی بسیار کارآمدی در بخش ناوگان هوایی است، به نیازهای آژانس های مسافرتی برای افزایش عملکرد مشابه در دفاتر خدماتی و راهنمایی گردشگری پاسخ نداد. در پاسخ به این نیاز، کنسرسیوم‌های ایرلاین، نرم افزار آژانس محوری را با عنوان سیستم توزیع جهانی (GDS) برنامه نویسی کرد و به آژانس های مسافرتی استاک (stock) یا سهام بلیط داد. برای اولین بار، یک آژانس مسافرتی می‌توانست ظرفیت قابل رزرو صندلی‌های یک پرواز را بدون نیاز به تلفن چک و صندلی مورد نظر خود را رزرو کرده و بلیط کاغذی را به مسافر عرضه کند. این دو قابلیت ظرفیت و عملکرد آژانس های مسافرتی را تغییر داد: در طول ده سال درآمد به چهارصد درصد رسید، در حالی که تعدا کارمندان تنها ۲۰ درصد افزایش داشت.
دیجیتال و آینده صنعت گردشگری:
جای هیچ سوالی نیست که تاثیر سیستم توزیع جهانی (GDS) در رشد آژانس ها و سود آنها به اندازه سوخت موشک در سکوی پرواز فضایی چشم گیر و قابل توجه بوده است. سیستم‌های رزرو آنلاین باید در قالبی محتاطانه برای تمام بخش‌های سفر (مانند رزرو آنلاین تور داخلی- تور خارجی، رزرو آنلاین هتل) که به آینده می‌نگرند، به کار برده شود.
در نیمه‌های دهه ۹۰، که آژانس های مسافرتی رو به جلو رشد خود را چند برابر کردند و تکنولوژی دیجیتال به قدرت اینترنت به هم مرتبط شد. رقیب جدیدی در صنعت گردشگری و سفر ظاهر شد- با شروع فعالیت آژانس های مسافرتی آنلاین (OTA)، آژانس های سنتی از اوج خود پایین‌تر آمدند (در آمریکا این آمار بین سال‌های ۱۹۹۵-۲۰۱۳ به ۲/۳ کاهش یافت)، و در سال ۲۰۱۴ گزارش گوگل نشان داد که ۷۵% مسافران تفریحی از آژانسهای مسافرتی آنلاین (OTA) ها استفاده می‌کنند چرا که بهترین نرخ‌های سفر را ارائه می‌کردند.
در سال ۲۰۱۶، نوآوری‌های دیجیتال شکل جدیدی از ارزش ممکن را شکل می‌دهد. تکنولوژی جدید سفر مثل برنامه ریزی منابع سرمایه گذاری(ERP)، امکان رقابت به شرکت های گردشگری کوچک مقیاس را با شرکت‌های بزرگتر با کانال های توزیع خاص و یکپارچه می‌دهد. علاوه براین، سیستم‌های ERP گردشگری این امکان را به آژانس‌ها می‌دهد تا برای درک رفتار مصرف کننده به تحلیل‌ها و داده‌های بزرگ که تا چند سال پیش غیر ممکن بود بپردازند. این آژانس ها می‌توانند از این اطلاعات برای تمرکز بر نوع بازدیدکنندگان وبسایت که بیشتر امکان دارد تبدیل به مشتریان ثابتشان شوند استفاده کنند. شبکه اجتماعی (سوشیال مدیا) و محتوای آنلاین به آژانس‌ها این امکان را می‌دهد تا خودشان را با نشان دادن تجربیات و تخصص سفر از OTA ها متمایز کنند.
نکته مشترک تمام این تغییرات، انتقالات و توزیعات در صنعت گردشگری، نوآوری‌های دیجیتال است. این نوآوری‌ها با سرعت و به طرز چشمگیری چشم انداز سفر را که تمام شرکت های مسافرتی نیز باید بپذیرند تغییر می‌دهد. این قابلیت برای دادن قدرت اطلاعات به کارمندان و مدیریت فرصتی برای نوآوری در تخصص و خلاقیت ایجاد می‌کند. پیشینه بلندبالای نوآوری‌های دیجیتال با صنعت گردشگری به هر شرکت گردشگری فرصتی برای یادگیری از تجربیات گذشته را می‌دهد تا برای آینده برنامه‌ریزی کند.